Połączenie matematyki i sztuki może wydawać się spotkaniem dwóch odrębnych światów: jednego rządzonego przez logikę i precyzję, drugiego przez emocje i wyobraźnię. Jednak bliższe spojrzenie ujawnia fundamentalną synergię między tymi dyscyplinami – związek tak stary, jak dążenie ludzkości do wyrażania piękna, porządku i znaczenia w świecie wizualnym.
Matematyka, z jej językiem liczbowym i zasadami porządku i wzoru, stanowi podstawową strukturę, którą artyści i projektanci od dawna wykorzystują do osiągnięcia harmonii, równowagi i piękna. Złota proporcja, reprezentowana przez grecki symbol Phi (Φ) i w przybliżeniu równa 1,618, jest powszechnie uznanym pojęciem matematycznym w sztuce. Stosunek ten był czczony od starożytności ze względu na jego estetycznie atrakcyjne proporcje, które można znaleźć w naturze, architekturze, malarstwie i rzeźbie. Złota proporcja jest wykorzystywana w kompozycjach takich jak Partenon w Grecji, „Człowiek witruwiański” Leonarda da Vinci i „Sakrament Ostatniej Wieczerzy” Salvadora Dalí, aby stworzyć piękną i tajemniczą estetykę.
Oprócz złotej proporcji, symetria i wzór są ważne w sztukach wizualnych, ponieważ reprezentują zasady matematyczne w namacalnych formach. Na przykład sztuka islamska jest dobrze znana z wykorzystania wzorów geometrycznych, które osiągają urzekającą złożoność bez pokazywania żywych stworzeń, przy jednoczesnym przestrzeganiu wierzeń religijnych. Wzory te nie są przypadkowe, ale raczej są wynikiem precyzyjnych obliczeń matematycznych, które często obejmują wyrafinowane kafelki (teselacje), które pokrywają powierzchnie w płynny, nieskończenie powtarzalny sposób. Alhambra w Granadzie w Hiszpanii jest hołdem dla matematycznej pomysłowości i estetycznej wizji islamskich artystów i architektów, którzy zbudowali świat wzorów, które fascynują oko i wyobraźnię.
M.C. Escher, na przykład, wykorzystywał zasady matematyczne do badania tematów takich jak nieskończoność, perspektywa i pozornie niemożliwe w swoich precyzyjnie wykonanych litografiach i drzeworytach. Prace Eschera rzucają wyzwanie percepcji widza, pokazując, w jaki sposób koncepcje matematyczne mogą być wykorzystywane do tworzenia dzieł sztuki, które kuszą i wprawiają w zakłopotanie, zapewniając nieograniczone możliwości badania i interpretacji.
Zastosowanie matematyki w projektowaniu wykracza poza sztuki wizualne, wpływając na architekturę, modę i media cyfrowe. W architekturze koncepcje matematyczne są wykorzystywane do zapewnienia nie tylko estetycznego wyglądu konstrukcji, ale także ich integralności strukturalnej i funkcjonalności. Matematyka zapewnia słownictwo dla architektów, aby mogli wyrazić swoje myśli w konkretnej formie, od symetrycznych układów starożytnych świątyń po wyrafinowane, generowane komputerowo formy nowoczesnych drapaczy chmur.
Nauka matematyki i sztuki poprzez zabytki i zwiedzanie miast to innowacyjny i angażujący sposób na poznanie obu przedmiotów. Pomniki, architektoniczne punkty orientacyjne i publiczne instalacje artystyczne często ucieleśniają zasady matematyczne i koncepcje artystyczne, oferując rzeczywiste przykłady, które mogą pogłębić twoje zrozumienie. Oto jak najlepiej wykorzystać te możliwości:
Na przykład, uczniowie mogą odkrywać lokalne parki i ogrody, aby obserwować wzory i symetrię w przyrodzie i krajobrazie. Wiele planów miast również opiera się na określonych wzorach geometrycznych i proporcjach, co może być świetnym sposobem na dostrzeżenie matematyki w planowaniu urbanistycznym. Ponadto wiele historycznych budynków i nowoczesnych rzeźb zawiera w swoim projekcie koncepcje matematyczne, które służą zarówno celom estetycznym, jak i funkcjonalnym.
Więcej informacji:
Matematyka i sztuka, https://en.wikipedia.org/wiki/Mathematics_and_art
Matematyka w Sztuce, https://artofmaths.eu/the-mathematics-in-art/?lang=el
Matematyka i Sztuka, https://www.ams.org/publicoutreach/feature-column/fcarc-art1